Dostojka
laodyce Argynnis laodice, nazywana do niedawna perłowcem
laodyce, należy do rodziny rusałkowatych (Nymphalidae). Wierzchnia strona
skrzydeł jak u wszystkich dostojek jest pomarańczowa z czarnym rysunkiem.
Występuje niewielki dymorfizm płciowy: u samca widoczne są plamy
zapachowe, a u samicy niewielka, biała plamka przy wierzchołku przedniego
skrzydła. Spód tylnego skrzydła u obu płci dwubarwny – w części
nasadowej zielonkawożółty. Część zewnętrzna skrzydła ma barwę
liliowobrunatną i oddzielona jest wąską przepaską poprzeczną złożoną
ze srebrnobiałych plamek. Zasiedla wilgotne łąki i polany, torfowiska, zręby.
W Polsce gatunek rzadki. Motyle występują w wschodniej i północno
wschodniej Polsce, choć zaznacza się ekspansja na zachód. Z Kielecczyzny
znany dotychczas z Doliny Silnicy, okolic Bałtowa i Starachowic.
Rusałka drzewoszek Nymphalis xanthomelas.
Jest motylem niezwykle podobnie ubarwionym
do rusałki pokrzywnika. Jedną z najważniejszych cech, dzięki którym
unika się błędu podczas rozpoznania tego gatunku, to żółte nogi. Jeżeli
nie uda się zaobserwować odnóży, to kolejną cechą jest biała plamka w
kształcie półksiężyca u szczytu przednich skrzydeł. Można również
zwrócić uwagę na dwie czarne, niemal zlewające się ze sobą plamki na
pierwszej parze skrzydeł. Znajdują się one przy górnej krawędzi
pierwszej pary skrzydeł i usytuowane są równolegle do tułowia. Rusałka
drzewoszek jest motylem leśnym. Ostatnio zwiększa swą liczebność. Przez
wiele lat nie był notowany w powiecie skarżyskim. W zeszłym roku
obserwowałem go na polanie na Kruku, a w tym roku pojawił się na
rozdrożu dalejowskim.
To gatunek ważki z rodziny
ważkowatych Libellulidae. Jest bardzo podobna do zalotki czerwonawej
Leucorrhinia rubicunda. Chętnie zasiedla wody na torfowiskach
wysokich i pośrednich zwłaszcza tam, gdzie w okolicy zbiorników
występują lasy. Spotykana w zachodniej części torfowiska na Lipowym Polu.
Pawica grabówka Saturnia pavonia.
Jest jednym z najpiękniejszych polskich motyli
nocnych. Jej gąsienicę spotkałem 22 czerwca na torfowisku Lipowe Pole na
terenie obszaru Natura 2000 "Lasy Skarżyskie".
Żółciak siarkowy Laetiporus sulphureus.
Owocniki jednoroczne. W Polsce gatunek
pospolity. Owocniki pojawiają się głównie w maju i czerwcu. Zazwyczaj
występuje w parkach, na przydrożnych drzewach, w sadach i ogrodach. Groźny
grzyb chorobotwórczy, atakuje zarówno drzewa liściaste jak i iglaste.
Powoduje brunatną zgniliznę drewna. Jadalne są tylko młode owocniki.
Tycz cieśla Acanthocinus aedilis.
To owad z rzędu chrząszczy. Długość jego ciała
waha się od 13 do 20 mm, czułki do pięciu razy dłuższe niż reszta ciała.
Ciało brunatne, z szarym nalotem. Nazwa owada pochodzi od odgłosów
wydawanych przez zaniepokojone tycze, przypominających piłowanie drewna.
Występuje powszechnie na terenie całego kraju. Pojawia się niekiedy już w
marcu, a obserwować go można aż do lipca, przy czym najliczniejszy jest w
kwietniu. Spotkać go można głównie w lasach sosnowych, zwłaszcza w
monokulturach. Pojawia się także w mieszanych, o ile występuje w nim dużo
sosen. Na zdjęciu samica, której czułki nie są tak imponujące jak u samca, u
którego osiągają 20 cm rozpiętości.
Strzyżyk woleoczko
jest jednym z najmniejszych ptaków europejskich (mniejsze, a przede
wszystkim lżejsze, są jedynie mysikrólik i zniczek). To ptak o okrągławej,
drobnej sylwetce i krótkim, szerokim ogonie zawsze trzymanym pionowo. Czemu
strzyżyk pozostaje niezauważony, gdy buszuje w poszukiwaniu pożywienia na
dnie lasu, najczęściej wśród wykrotów, korzeni, czy stosów suchych gałęzi?
Może dlatego, że jest bardzo ruchliwy i pokazuje się tylko przez chwilę, by
w ułamku sekundy, chociaż bez nerwowego pośpiechu, zniknąć. Znikanie ułatwia
mu również jego barwa i maskujący wzór, które znakomicie pasują do szarych i
brązowawych barw suchych gałęzi, ziemi i korzeni.
Przebiśnieg Galantus nivalis.
Zaskoczyło mnie stwierdzenie występowania tego
gatunku w odd. leśnym 175 Nadleśnictwa Skarżysko. Siedlisko całkowicie nie
odpowiadało możliwości jego występowania. Po oględzinach okazało się, że
jest to sztucznie wprowadzona roślina rosnąca na mogile ofiar cholery z
przełomu XIX/XX w.
Wawrzynek wilczełykoDaphne mezereum.
To nieduży krzew z rodziny wawrzynkowatych
Thymelaeacae. Zakwita jako
pierwszy z naszych rodzimych krzewów. Najczęściej dopiero w marcu, ale
zdarza się, tak jak w tym roku, że i już w lutym. Różowe
dekoracyjne kwiaty wydzielają przyjemną woń, a po przekwitnięciu wiążą się w
kuliste jaskrawoczerwone owoce. Wszystkie części
wawrzynka są
śmiertelną trucizną. Na przedwiośniu
stanowi źródło pożywienia dla pszczół i zimujących motyli - rusałek i
cytrynków. Podlega całkowitej ochronie.
Przedwiośnie.
Zaskakująco wcześnie w tym roku przyszło
przedwiośnie.
Przedwiośnie czyli "zaranie wiosny" zaczyna się czasami już w lutym lub w
marcu, trwa zwykle do początku kwietnia. Przejawem fenologicznym jest
zakwitanie leszczyny, olszy czarnej, śnieżyczki przebiśniegu, krokusa
spiskiego, zawilca gajowego, przylaszczki pospolitej, wawrzynka wilczełyko,
podbiału i kaczeńca. Spośród w/w wymienionych u mnie na działce
zakwitły leszczyna, przylaszczka pospolita i wawrzynek wilczełyko.
Zdjęcie obok ma znaczenie czysto dokumentacyjne, zrobione telefonem w dniu
28 lutego 2014. Jest o tyle istotne, że jeszcze nigdy w lutym nie
widziałem kwitnących przylaszczek.
® All rights reserved. Wszystkie teksty i fotografie są chronione prawem autorskim. Wszelkie kopiowanie, powielanie lub/i wykorzystywanie zdjęć i tekstów bez zgody autora jest przestępstwem.